In het jubileumboek van het 100-jarig jubileum staat een uitgebreid historisch verhaal, geschreven door Wiel van Dinther tot 1999.
In onderstaand verhaal vertel ik mijn ervaringen van mijn 65 jaar lidmaatschap van de harmonie als muzikant vanaf de overgang van fanfare naar harmonie in 1995 tot aan het 125 jarig jubileumfeest.
Toen in 1959 door de fanfare werd deelgenomen aan het R.K. Federatief bondsmuziekconcours in Goirle, met als resultaat een eerste prijs in de ere-afdeling, werd er een besluit genomen om bijzondere verstrekkende maatregelen te nemen.
Activiteiten werden gestart om de jeugd te werven als toekomstige muzikanten en niet alleen de mannelijke maar ook de vrouwelijke jeugd. Helaas zag dit niet iedereen zitten bij de fanfare en stapte een van de bassisten op. “Als er vrôllie bi-j komme schei ik der-uut”
De eerste jeugdige leden melden zich aan waaronder ikzelf op 11 jarige leeftijd. Klarinetten werden ingekocht en de opleiding begon onder leiding van, zoals destijds genoemd, directeur Gert Hermsen. Rubberen kleine trommeltjes dienden als oefenmateriaal voor ritme en maatsoorten. Ik mocht dit overslaan omdat ik reeds blokfluit en accordeon bespeelde.
Later werden nog drie zussen van mij lid, Franca en Elly op klarinet en Ans ging later bij de majoretten.
De repetities vonden bij ons thuis (De Zwarte) plaats. Het was een periode dat er na de repetitie lang nagepraat en gekaart werd met de nodige drankjes. Als klarinettisten zaten we vooraan in de buurt van de dirigent Gert Hermsen. Hij had één nadeel, hij rookte sigaren en die hield hij ook regelmatig in de hand met dirigeren. En jawel, de as vloog ons om de oren. Het was toen ook vrij normaal dat er gerookt werd tijdens de repetitie. Ik hoor Jan Verhulsdonk nog zeggen toen Gert wilde beginnen: “wa-cht èffe Gert dan lèg ik de sigaar èffe weg”.
Er moesten toen ook snel nieuwe uniformen komen en die werden in 1963 aangeschaft. Voor de jonge dames klarinettisten was dit niet altijd even charmant met hun rokken aan als ze speelden.
Op de foto in 1961 van links naar rechts: Truus Stoffelen, Miny Koster, Marian Dirks,
Annelies Hermsen, Jet Hermsen, Wim Lamers, Gerrie Holterman en Willy Dirks
Ik herinner mij nog het eerste jubileum, 65 jaar
Caecilia en 5 jaar harmonie in 1964. Voor mij en
Marian ons eerste grote concert in de boomgaard
achter bij ons thuis met ’s avonds een tuinfeest en
een openluchtdansvloer. Helaas kwam er ook regen
en moest in allerijl zeil over de vloer gelegd worden.
Als harmonie werden we bij vele activiteiten uitgenodigd om op te treden, zoals communiefeesten en intochten bij nieuwe pastoors, maar ook bij de sacramentsprocessies. Ik herinner mij nog de processies, o.a. hier in Ven-Zelderheide, met een drietal “rustaltaren” waar de zegen werd gegeven en het de bedoeling was dat wij in de houding gingen staan. Maar de oudere leden vonden toch dat de pet af moest en de zakdoek op de grond gelegd moest worden zodat ze op de knieën konden gaan zitten.
Zo namen we ook elk jaar deel aan de intocht van de jeugdvierdaagse in Ottersum. Als jeugdige leden van de harmonie liepen wij ook 4 dagen mee, maar met de intocht werd er verwacht dat we met de harmonie meeliepen met uniform aan. Dus eerst na huis bij de laatste rustplaats, omkleden en dan weer terug. Tijden zijn nu veranderd!
Het was in 1965 toen er begonnen werd met het ophalen van lompen en oud papier. Ik heb zelfs nog meegemaakt dat we ook oud ijzer op haalden. Later was het alleen papier. Met de vrachtwagen op zaterdag langs de huizen. Ik ging altijd met Harrie van den Berg mee. Om 9.00 uur was het vertrekken, maar Harrie had eerst zijn stops onderweg voor een praatje en was altijd te laat. Standaard was het bij bakkerij Schouten in Ven-Zelderheide stoppen en kregen we een heerlijke pruimenpunt. We moesten altijd de vrachtwagen gaan lossen in Boxmeer en met wegen iedereen erop en leeg wegen iedereen eraf. Waren extra kilo’s.
In 1968 werd het spannend: het eerste concours voor mij met dirigent Gert Hermsen in Cuijk met een zeer goed resultaat. Wat waren we trots.
Elke 5 jaar werd er wel een jubileumfeest georganiseerd en waren er optredens van bekende orkesten. In die tijd wisten we niet dat Andre Rieu later zo beroemd zou worden, maar in 1969 tijdens het 70 jarig jubileum feest trad het Limburgs Symfonie orkest op o.l.v. Andre Rieu. Maar…. dit was de vader van de huidige Andre Rieu van het Straussorkest.
Het 75 jarig jubileum in 1974 zal mij altijd bij blijven. Ik was op de vrijdag bezig aan de bouw van ons huis. Zaterdags betonstorten, dus vrijdags alles gereedmaken. Maar die avond kwam de Musikverein uit Satteins(Oostenrijk) naar ons jubileumfeest. Snel hulp gehaald en toen samen naar ons thuis in het café.
Een van de onderdelen van dit jubileum was een taptoe in Ottersum op het voetbalveld. Ik herinner mij nog de vele exercitie oefeningen samen met tamboer- en majorettencorps. Voor de muzikanten viel dat niet mee en er werd wel eens verkeerd afgeslagen of men liep tegen de voorganger op. Zeker de loopoefeningen samen met het muziek maken was af en toe een drama en irritaties.
Het was ook in die periode dat ik in het bestuur zat onder voorzitterschap van Gert Basten. De bestuursvergaderingen liepen in die tijd het eerste gedeelte vrij efficiënt, maar hoe later op de avond des te moeilijker werd het. De borreltjes en de pilsjes begonnen dan te werken met als resultaat dat er bijna niet meer te vergaderen was.
In 1978 nam Theo Bindels het dirigeerstokje van Gert Hermsen over. Omdat ik in die tijd ook de repetities deed bij blaaskapel “Die lustigen Musikanten” kreeg ik van Theo privéles. Een van de onderdelen was de akkoorden leer, maar ook het dirigeren met de verschillende maatsoorten. Heb ik later toch nog wel plezier van gehad als ik wel eens inviel bij de repetities van de harmonie.
In die tijd werd mij ook gevraagd of ik tenorsax wilde gaan spelen. Ik heb toen wel de voorwaarde gesteld dat ik de klarinet mocht houden, want die had ik nodig bij “Die Lustigen Musikanten”.
Ik kwam toen o.a. naast Thij Peters(Thij de Klok) te zitten. Thij had altijd al zijn partijen voor zich op de grond liggen en het duurde even voordat hij de juiste er tussen uit had gehaald.
Tijdens ons 80 jarig jubileum in 1979 werd er een
muziekinstuif georganiseerd met door de
kinderen zelf gemaakte instrumenten. Ik mocht
toen oefenen met de kinderen en later een
uitvoering geven buiten de feesttent.
Was zeker een bijzonder leuke ervaring.
In 1983 nam Theo Bindels afscheid en werd Frans Lemmens dirigent. In die tijd werd er na de repetitie ook vaak lang nagepraat, en gekaart en niet te vergeten het gebruik van de gokkast. Op een pilsje meer werd in die tijd niet echt gekeken als je met de auto was. Frans was in die tijd ook dirigent bij de politiekapel in Nijmegen. Hij had dus altijd zijn politie uniform en pet in de auto liggen. Werd hij gecontroleerd dan snel de pet op en mocht hij verder rijden.
Het 85-jarig jubileum in 1984 was ook zeer bijzonder. “Die Viller Spatzen” uit Oostenrijk traden op. Dit was voor mij een geweldig feest omdat deze muziek bij mij favoriet was. Ook hebben we diverse nummers van deze band met “Die Lustigen Musikanten” gemaakt. Op de zondagmorgen was er een mis in de tent, waar naast wij als harmonie en koor ook “Die Viller Spatzen” een muzikale bijdrage leverden. Dat viel niet mee, want de avond ervoor was er flink doorgezakt en met een duffe kop weer aan de bak.
In de loop der jaren werd er diverse keren aan een concours meegedaan. Dit was altijd een tijd met een zeer intensieve voorbereiding. Extra repetities waren nodig en er werd veel van de muzikanten vereist. Een bijzonder concours voor mij was in 1993. In 1992 waren we met Geert Jacobs gepromoveerd naar de eerste afdeling en mochten we in 1993 meedoen aan het landskampioenschap. Ik was toen ook carnavalsprins bij de Waldkrekels en op de dag van het kampioenschap in Etten-Leur moest ik ook naar de prinsenreceptie in Heijen. Dus eerst muziek maken en daarna in de auto bij Wim Jaspers direct terug, omkleden en naar Heijen. Maar wel landskampioen in de eerste afdeling.
Hiernaast een foto van een repetitieweekend in
Overasselt bij St. Walrick als voorbereiding op een
concours. Ik mocht met de saxen en basklarinet
repeteren.
In die tijd hebben we er ook een traditie van gemaakt om met Hemelvaartsdag ergens in de omgeving in een kerk op te treden. Vooraf hieraan werd er dauwtrappen georganiseerd. Vroeg uit bed om een ochtend wandeling te maken. We sloten af met een gezamenlijk ontbijt.
Het 100 jarig jubileum was ook een geweldig feest. Er werd besloten dit in de hal van landgoed Zelder te doen. Hier hebben we veel werk aan gehad om e.e.a. schoon te maken en aan te kleden. Onder het dak krachtstroom kabels leggen van de ene naar de andere hal tussen de stof en spinnenwebben. Afscheidingen gemaakt met grote kisten, schermen en doeken aan het dak enz.
Topband Rowwen Hèze trad de zaterdagavond op. De hal was compleet uitverkocht. Ik was die avond een van de biertappers. Stapels glazen werden aangereikt, kraan open zetten en continue laten lopen. Het bier in de zaal kwam niet alleen in de kelen terecht, maar vloog ook door de lucht. Na afloop viel het niet mee om het publiek eruit te krijgen. De security schoof de dranghekken richting de uitgang. Na afloop dus weer schoonmaken en opruimen voor de volgende dag.
De zaterdag stond in het teken van het jubileum concert o.l.v. Geert Jacobs. Aan dit concert werkten een aantal koren mee uit Ven-Zelderheide en Ottersum en het orkest “Broadway”. Dit orkest trad na het concert ook op. We presenteerden ons toen in de nieuwe uniformen.
Ook was het de eerste keer dat het leerlingenorkest o.l.v. Harm Vullings een concert gaf.
Op de zondag vond na een jubileummis de receptie plaats met huldiging van een aantal jubilarissen.
Ook aan de jeugd werd gedacht met de organisatie van sport en spel in de omgeving van de feesthal, zelfs sumo worstelen voor de oudere jeugd was mogelijk.
De middag werd verder opgevuld met de muziek van de Urtaler Musikanten uit Z- limburg
Een ander hoogtepunt van deze middag was de trekking van de grote jubileum loterij met als hoofdprijs een auto.
In 2003 nam het leerlingenorkest deel aan het “Eurofestival for youth Orchestras” in Maasbracht en kregen het predicaat “Meest veelbelovende orkest”.
